Πρόκειται ουσιαστικά για το κείμενο της διδακτορικής μου διατριβής και είναι καρπός πολυετούς έρευνας. Μελέτησα την ευρωπαϊκή (και αμερικανική με την περίπτωση του Πόε) εκδοχή του προβλήματος της «καθαρής ποίησης», προσπάθησα να ανακαλύψω και ύστερα, στο μέτρο του δυνατού, να αποκαλύψω τη νεοελληνική ιστορία του, αφενός συγκεντρώνοντας καί παρουσιάζοντας τις απόψεις της κριτικής για την ποιητική καθαρότητα από την εποχή του Πολυλά και του Μάντζαρου ώς τον μεσοπόλεμο, αφετέρου περιγράφοντας την καθαρότερη ροπή της ποιητικής θεωρίας και πρακτικής από τον Σολωμό ώς το πρώτο φανέρωμα του Σεφέρη.

Στο βιβλίο αυτό συνεξετάζονται και άλλα συναφή και σημαντικά ποιητικά ζητήματα : η ασάφεια, η σκοτεινότητα, η μουσικότητα κλπ... Εκτός λοιπόν από την εξαντλητική παρουσίαση του συγκεκριμένου θέματος της «καθαρής ποίησης», γενικότερος στόχος του βιβλίου είναι να συμβάλει στην επανεξέταση της προ του 1930-35 ποιητικής μας παραγωγής και στην ανάδειξη ποιοτικών στοιχείων της σύγχρονης ελληνικής κριτικής σκέψης και ποιητικής θεωρίας που δεν έχουν ακόμη επαρκώς εκτιμηθεί. Αποτελείται από τα εξής κεφάλαια:
Ι. Η καθαρότητα, οι καταβολές και οι συνάφειές της. ΙΙ. Η «καθαρή ποίηση», η ανάπτυξη και το περιβάλλον της. ΙΙΙ. Η κριτική και η σολωμική καθαρότητα. IV. Ο Παλαμάς, η κριτική του και η «αγνή ποίηση». V. Από την είσοδο του συμβολισμού στην «άδολη τέχνη”. VI. Ο «αγνός λυρισμός» του Απόστολου Μελαχρινού. VII. Ο «ανόθευτος» λυρισμός του Άγγελου Σικελιανού. VIII. Η «μουσική» θεωρία του Κλέωνος Παράσχου. IX. Η «καθαρή ποίηση» στη δεκαετία του ’20. X. Η «καθαρή ποίηση» στις αρχές της δεκαετίας του ’30. XI. Το «καθαρό» ποιητικό φανέρωμα του Γιώργου Σεφέρη. [Αναλυτικά τα Περιεχόμενα]

| κριτική | κεφ.Ι | κεφ. ΙΙΙ, μτφ. στα γαλλικά